मीरा

मीरा 

तुझ्या सावल्या रंगाला...

निळ्या रंगाची प्रतिमा जोडली रे मी ..

बघ न कसा कृष्ण निळा झालास ..

त्या पारीजाताकातून शुभ्र रंग उधार आणिला...

आणिक थोडी बकुळीची गुंज जोडली तयात ...

पारिजातकातच राधा दिसली दरवळणारी....

बकुळीत भेटली मीरा बहरणारी ...

एवढ्यावर थांबतील का पावला सांग ना ...?

भिरभिरत्या त्या रानवाटा ...

स्वप्नांचं धावणं ते..

तुझा डोह शांत कधी ...

कधी भयाणास गाव ते ...

ए मना...

तुझ्याचसाठी हा भावनांचा पसारा...

उपमा देऊ रे किती ..?

तुझ्या मंथनाचा समुद्र पण तूच ...

आणि तूच या देहाचा निसटता किनारा ...

ए मना फक्त तुला तुझी राधा गवसली पाहिजे ..आणि.....

तुझ्या मीरेसाठी तुला कृष्ण बनून राहता आलं पाहिजे ..

इतकाच काय..... ?